De te bespreken partij werd in het voorjaar van 1989 in Cannes gespeeld en is in meerdere opzichten historisch. In die tijd werd nog jaarlijks de interland Nederland-Sovjet-Unie gespeeld en Nederland had nog nooit gewonnen. In Cannes werd de zogenaamde Coupe du Monde gehouden, een soort wereldkampioenschap voor continententeams. De USSR en Nederland werden als continenten beschouwd. De eerste editie van dat toernooi werd in 1985 in Valkenburg gehouden en werd een prooi voor de USSR (Gantwarg, Korenevski, Sjtsjogoljev) gevolgd door Nederland (Wiersma, Sijbrands, Clerc), Afrika, Amerika en Europa A en B.
Tot dan was het enige Nederlandse teamsucces in 1978 in Tbilisi bij het EK voor landenploegen. In dat toernooi had Nederland bij het ingaan van de laatste ronde genoeg aan een 3-3 gelijkspel tegen de Sovjet-Unie. Na snelle remises van Wiersma (26 zetten tegen Gantwarg) en Sijbrands (24 zetten tegen Misjtsjanski) had ik het geluk dat Sjtsjogoljev in een vlaag van verstandsverbijstering een schijf weggaf en verloor.
In Cannes ging Nederland (Clerc, Van der Wal, G.Jansen, Wesselink) bij het ingaan van de laatste ronde aan de leiding met een score van 100 procent. Uiteraard stond de Sovjet-Unie (Tsjizjov, Gantwarg, Baljakin, Valneris) in de slotronde op het programma. De Sovjet-Unie had verrassend een punt verspeeld tegen Amerika door vier remises, waarbij die van Baljakin tegen Birnman wonderbaarlijk was. Verder waren toen aanwezig Amerika en Europa A, B en C. Opvallende afwezige in Cannes 1989 was Afrika. De Coupe du Monde is bij mijn weten daarna nooit meer gehouden.
In mijn periode als bondscoach (2008-2020) is zelfs nooit het WK landenteams gehouden, waarin Nederland ongenaakbaar is. Helaas was Rusland afwezig in zowel Turkije (2022) als in mei 2024 in Portugal. Het enige WK landenteams dat ik meegemaakt heb was in 2012 in Lille, maar dat was een rapidtoernooi.
In die allesbeslissende slotronde in Cannes speelde Jannes van der Wal, ondanks groot voordeel, remise tegen Gantwarg. Gérard Jansen versloeg aan het derde bord Baljakin. De Huissenaar was in 1987 in Moskou Europees kampioen geworden met de fabelachtige score van 23 uit 13! Op het vierde bord speelde Wieger Wesselink een bewogen remise tegen Valneris.
Ik bespreek de partij aan het eerste bord. Mijn tegenstander was in het najaar van 1988 net voor de eerste keer wereldkampioen geworden in Paramaribo.
In Turbo Dambase zijn 30 partijen te vinden tussen Tsjizjov –in de database wordt zijn naam gespeld als Chizhov– en mij. Van die 30 partijen eindigden er 25 in remise. Ze zijn niet allemaal even interessant, maar er zitten voldoende partijen tussen waar op het scherp van de snede werd gestreden. Daar zitten ook partijen met verkort speeltempo bij. Van de partijen met regulier speltempo hebben we er allebei twee gewonnen. De derde overwinning van Tsjizjov was met verkort speeltempo. Na het WK 1996 in Ivoorkust eindigde de noodzakelijke barrage in het voorjaar van 1997 in Groningen in zes remises, waarna een partij met versneld tempo de beslissing bracht.
