Ik haal regelmatig inspiratie voor mijn composities uit combinaties die in dampartijen voorkomen. Zo kwam ik in het boek "Sijbrands Verliest" van Johan Krajenbrink een combinatie tegen die Peter van der Stap in de clubcompetitie 1999/2000 uitvoerde tegen Ton Sijbrands. Hoewel de combinatie niet erg ingewikkeld is (een zwarte schijf op veld 26 wordt via veld 37 naar veld 28 gebracht, waarna wit vanaf veld 33 naar dam gaat), vond ik de forcing die eraan voorafgaat wel aardig.
Met dit idee als uitgangspunt begon ik te puzzelen. Het lukte me niet om er een goede compositie uit te halen, maar uiteindelijk vond ik een andere aanpak: door een zwarte schijf via een ander veld naar 37 te spelen, kon ik hetzelfde eenvoudige idee gebruiken dat Van der Stap destijds toepaste. Het resultaat is deze compositie.
In een eerdere versie van deze compositie stond schijf 3 op veld 19, de zwarte schijf 24 op veld 30, en de witte schijf 25 op veld 20. Zwart kon in deze stand na oplopen met 10-15 een slag slaan. Het eindmotief ervan was compleet anders dan deze compositie, zie cijferstand: wit 20, 28, 32, 33, 38, 39, 42, 43, 44; zwart 7, 8, 9, 15, 17, 18, 19, 21, 30.
Toch wilde ik van deze stand graag een forcing maken, dus verplaatste ik schijf 19 naar veld 3. Dit bleek een gelukstreffer: de eindspelpositie die na de combinatie ontstaat is niet alleen nieuw, maar ook bijzonder fraai. Na de slag 4x27 belandden we in een motief waarop Roel Boomstra een eerdere bewerking heeft gemaakt.
