Variant 1.2 Sijbrands - Beeke
Het zou een heel ander verhaal zijn geweest wanneer wit bijvoorbeeld 3 tempi minder had gehad en 34 op 50 had gestaan. Of 2 tempi minder, 30 al op 25 maar (en dat is dus waar het om gaat!) 34 nog op 50. Onder de gegeven omstandigheden echter kan hij het stuk op 27 niet echt bedreigen, wat betekent dat zwart in wezen prima aanvalsspel heeft! De enige aanmerking die men (in dit c.q. Beeke’s geval) op de zwarte stand zou kunnen maken, is dat schijf 5 natuurlijk nóg beter op de velden 4 of 3 had gestaan. Maar dat is meer een cosmetisch minpuntje dan een (heel) reële verzwakking.
Hoe dan ook – het inzicht dat een Roozenburg-aanval zich moeilijk succesvol laat bestrijden wanneer de ‘tegenspeler’ geen stuk op 50 meer heeft, zou mij er later toe brengen het openingssysteem uit de onderhavige partij van tijd tot tijd juist met zwart te spelen! Zoals in een stijlvol, van februari 1971 (Paramaribo) daterend trainingsduel met de Surinaamse kampioen Ramdew Ramcharan. Men zie: 1.34-29 17-22 2.40-34 11-17 3.45-40 6-11 4.50-45 1-6 5.31-26 19-23 6.32-28 23x32 7.37x28 20-24 8.29x20 15x24 9.41-37 16-21 10.46-41 21-27 11.37-31 14-19 12.42-37 11-16 13.48-42 7-11 14.37-32 9-14 15.32x21 16x27 enzovoort enzovoort.
Óf ik probeerde vanuit (iets) andere openingsvarianten tot een soortgelijke Roozenburg-aanval te komen. Zoals in een kloksimultaanpartij (2004) tegen Harry de Waard (1.33-29 19-23 2.32-28 23x32 3.37x28 18-22 4.39-33 16-21 5.44-39 20-24 6.29x20 15x24 7.50-44 12-18 8.41-37 7-12 9.31-26 21-27 enzovoort; zie overigens ook het bloedstollende competitieduel A. van Huet-E. Drost 1973!) of tegen Bert van Harten (Kloksimultaan Amstelveen, 3 juli 1988), een partij waarvan de eerste achttien zetten luidden 1.33-29 16-21 2.31-26 11-16 3.39-33 19-23 4.32-28 23x32 5.37x28 18-22 6.41-37 14-19 7.38-32 12-18 8.42-38 10-14 9.37-31 7-12 10.44-39 1-7 11.50-44 5-10 12.46-41 7-11 13.48-42 20-24 14.29x20 15x24 15.41-37 21-27 16.32x21 16x27 17.37-32 11-16 18.32x21 16x27.
Ook zal de lezer nu begrijpen waarom ik in mijn competitieduel uit 2007 tegen Ton Eekelschot (zie de aantekening bij 4.50-45) hemel en aarde bewoog om mijn tegenstander vanuit de stand na 1.33-29 17-22 2.39-33 11-17 3.44-39 6-11 4.31-26 19-23 5.32-28 23x32 6.37x28 16-21 7.41-37 21-27 8.37-31 1-6 geen moment de gelegenheid tot de manoeuvre 20-24x24 te geven!
Ter afsluiting van deze beknopte beschouwing over de stand van het analysediagram wil ik er nog op wijzen dat het wit evenmin zal lukken zaken te doen met de formatie 49/43/38. Want ook een opstelling met (30).42-37 kan zwart er niet van weerhouden sterk (30...)23-28! te spelen.
Voor wit is het dan van levensbelang zich van de voorpost op 28 te ontdoen, want anders gaat hij onherroepelijk aan het 'verstopte' stuk op 41 ten onder. (Zie bijvoorbeeld Toet-Sijbrands uit het VDK-toernooi 1970.) Dit houdt in dat hij na
Die zwakte van 41 kan, uiteraard in combinatie met een vijandelijke bezetting van 28, dermate ernstige vormen aannemen dat zwart onder omstandigheden zelfs zou kunnen overwegen een volle schijf te offeren. Zo sluit ik niet uit dat wanneer in de diagramstand 30 op 25 (en 34 derhalve nog op 40) had gestaan –een situatie overigens die zich, zij het met twee verwaarloosbare verschilletjes, daadwerkelijk zou voordoen in het competitieduel Pippel-Teer 2001!– zwart na 30.42-37 23-28 31.38-32 27x38 32.43x23 13-19!!? 33.25-20 19x28 34.20-15 8-13 35.15x4 13-18 36.4x13 18x9 nog altijd de beste kansen heeft!
(Zie in dit verband ook en vooral de partijen Kolesov-Leontiev, halve finales Kampioenschap van Rusland 2002, en Ndjofang-Hoeseinov, halve finales WK 2005. Heel recent nog kwamen we een soortgelijk (schijn)offer tegen in de analyse van Dolfing-Anikejev, de partij die beslissend zou blijken voor de uitkomst van het WK 2023!)
[Klik hier om naar 25. 30-25 te gaan.]
[Terug naar hoofdanalyse.]
(Taal)fout gezien? Mail naar [email protected].
