Overigens: op 10 maart 2017 zou ik de stelling van het laatste analysediagram met slechts kleine wijzigingen daadwerkelijk op het bord krijgen in een simultaanpartij tegen Arie Kuijer van Damvereniging Kijk Uit Zegveld. Dat was op zich niet zo heel erg verwonderlijk, omdat de opening in grote lijnen hetzelfde verloop kende als Sijbrands-Beeke 1963.

1.33-29 17-22 2.39-33 11-17 3.44-39 6-11 4.31-26 19-23 5.32-28 23x32 6.37x28 20-24 7.29x20 15x24 8.50-44 14-19 9.41-37 10-14 10.37-32 1-6 11.46-41 16-21 12.41-37 11-16 13.37-31 21-27 14.32x21 16x27 15.34-29 7-11 16.29x20 14x25 17.42-37 9-14

Zwart laat de laatste gelegenheid voor 17…18-23 voorbijgaan.

18.48-42 5-10?

Te traag. Zwart moet tot elke prijs een opstelling met 18…11-16! 19.37-32 19-24! 20.32x21 16x27 innemen, wat mogelijk voor wit een reden had kunnen zijn −maar het betreft een loodzware materie, dus ik houd bij voorkeur zoveel mogelijk slagen om de arm− om niet 18.48-42 maar 18.47-41 te spelen.

19.37-32! 11-16 20.32x21 16x27 21.42-37! 6-11 22.47-42! 19-23 23.28x19 14x23 24.33-29 23x34 25.40x29 2-7

(op zowel zwarts 25e als wits 24e zet kom ik straks nog even terug)

26.44-40

Alleen had ik tegen Kuijer 2 tempi méér dan tegen Beeke: 41 stond al op 37 en 16 nog op 11. Een ander verschil was dat het niet om een 12x12- maar om een 13x13-stand ging: wit beschikte nog over schijf 49, terwijl zwart (bij wie schijf 5 overigens op veld 4 stond) een extra stuk op 3 had (zie diagram).

Maar aan het strategische principe waarvan wit het in dergelijke situaties moet hebben, veranderde dit weinig of niets. Want na

3-9 27.37-32! 11-16 28.32x21 16x27 29.39-33! 7-11* 30.29-24! 9-14 31.33-29! 10-15 32.40-34!

had wit de stelling volledig in handen. Na

4-10 33.43-39 14-20 34.45-40 10-14 35.49-44

(vlecht en passant de damdreiging 36.24-19 + in de stand)

14-19 36.42-37 19x30 37.35x24

gaf mijn tegenstander zich terecht gewonnen.

[Klik hier om naar break-out 12 (Sijbrands-A. Kuijer 2017 (26. ... 10-14)) te gaan.]